رسانه های اجتماعی برای آموزش جنسی: نوجوانان آفریقای جنوبی توضیح می دهند که چگونه به آنها کمک می کند

آدکولا گرانبهای آیوبامی، دانشگاه آفریقای جنوبی

بیشتر نوجوانان از صحبت در مورد رابطه جنسی با والدین خود می ترسند. والدین آنها نیز همین احساس را دارند. در برخی جوامع حتی طرح این موضوع تابو تلقی می شود. و حتی در جایی که آموزش جنسی در مدارس تدریس می شود، تحقیقات نشان داده است که ارتباط مؤثر بین جوانان و معلمان به دلیل تفاوت های سنی و در برخی جاها به دلیل تابوهای اجتماعی با مانع مواجه می شود.

فناوری چگونه ممکن است وضعیت را بهبود بخشد؟

نوجوانان زمان زیادی را صرف وسایل الکترونیکی خود می کنند. یک مطالعه در ایالات متحده نشان داد که نوجوانان روزانه حدود 8 ساعت و نیم از تلفن، تبلت یا لپ تاپ خود برای رسانه های اجتماعی، بازی و پیامک استفاده می کردند. توئین ها (در سنین 8 تا 12 سال) حدود 5 و نیم ساعت در روز تمرین می کنند.

در مورد مضرات نمایش تلویزیون برای نوجوانان مطالب زیادی نوشته شده است. اما، به عنوان یک محقق بهداشت عمومی که در مورد سلامت جنسی و باروری نوجوانان مطالعه می کند، معتقدم که پلتفرم های رسانه های اجتماعی می توانند منبع قدرتمندی برای آموزش و حمایت جنسی باشند. این پلتفرم ها همچنین می توانند دروازه ای برای جوانانی باشند که نیاز به دسترسی به منابع ضروری و خدمات پشتیبانی دارند.

این در حال حاضر در برخی از نقاط جهان رخ می دهد. برای مثال، Planned Parenthood در ایالات متحده دارای حساب‌هایی در چندین پلتفرم رسانه‌های اجتماعی (توئیتر، اینستاگرام، فیس‌بوک و یوتیوب) است که در آن پیام‌های بهداشت عمومی، جزئیات تماس و اطلاعات مربوط به سلامت و حقوق جنسی و باروری را به اشتراک می‌گذارد. همچنین از مردم دعوت می کند تا با هم تماس بگیرند و سوال بپرسند.

ارزش بالقوه رسانه های اجتماعی برای آموزش جنسی در آفریقای جنوبی طی مطالعه اخیری که در استان کوازولو-ناتال این کشور انجام دادم مورد تاکید قرار گرفت. از فراگیران پرسیده شد که چگونه برنامه آموزش جنسی مدارس آنها می تواند بهبود یابد. بسیاری معتقد بودند که رسانه های اجتماعی نقش مهمی دارند.

ادغام رسانه‌های اجتماعی در برنامه‌های آموزش جنسی مبتنی بر مدرسه در آفریقای جنوبی این پتانسیل را دارد که پیام‌های برنامه درسی را تقویت کند و در نهایت منجر به بهبود نتایج سلامت جنسی و باروری در بین فراگیران شود – به‌ویژه در مناطق روستایی که دسترسی به اطلاعات و خدمات محدود است.

مطالعه

من مطالعه خود را در منطقه کینگ Cetshwayo در KwaZulu-Natal انجام دادم. شهر اصلی شهرداری ریچاردز بی است و منطقه ای که من در آن کار می کردم عمدتاً روستایی و کم خدمات است.

شرکت کنندگان از 9 مدرسه بودند. همه آنها بین 14 تا 19 سال داشتند، به زبان انگلیسی یا isiZulu مسلط بودند و در کلاس های 10 یا 11 ثبت نام کردند. مشارکت داوطلبانه بود. در نهایت با 35 پسر و 49 دختر کار کردم.

این مطالعه نشان داد که حدود 60٪ از شرکت کنندگان از نظر جنسی فعال بودند و بسیاری از آنها در سه سال گذشته چندین شریک داشته اند. در حالی که اکثر شرکت کنندگان فعال جنسی (41) استفاده از کاندوم را گزارش کردند، هشت نفر از آنها به طور متناقض استفاده کردند. چهار دختر قبلا باردار شده بودند.

در طول بحث‌های ما، مشخص شد که بسیاری از زبان‌آموزان حتی در طول درس‌های جهت‌گیری زندگی، صحبت در مورد جنسیت را دشوار می‌دانند (این موضوع شامل ماژول‌هایی در مورد جنسیت و سلامت باروری است).

یک پسر 17 ساله گفت:

بسیاری از ما از صحبت در مورد رابطه جنسی در کلاس های (گرایش زندگی) راحت نیستیم زیرا برخی از دانش آموزان شما را مسخره می کنند یا با شما شوخی می کنند. برخی از معلمان نیز اگر بیش از حد در مورد رابطه جنسی صحبت کنید، شما را قضاوت می کنند و با شما رفتار می کنند که انگار اخلاق ندارید.

یک پسر 18 ساله گفت:

خانواده من از صحبت در مورد رابطه جنسی با من اجتناب می کنند. فقط به من هشدار دادند که این کار را نکن. ما در کلیسای خود نیز در مورد رابطه جنسی صحبت نمی کنیم. صحبت کردن درباره چیزهایی که در LO یاد گرفتیم با والدینم ناراحت کننده است.

هر دو شرکت‌کننده گفتند که فضاهای رسانه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌های اطلاعاتی که می‌توانند ناشناس باقی بمانند، مفید خواهند بود.

برخی دیگر پیشنهاد کردند که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند مکمل آنچه در برنامه درسی جهت‌گیری زندگی به آنها آموزش داده شده است، باشد. یک دختر 17 ساله گفت: “به خاطر سپردن همه چیز در کلاس دشوار است. بسیاری از ما تلفن داریم، بنابراین شاید بتوان یک گروه WhatsApp ایجاد کرد تا بتوانیم بحث را در خانه ادامه دهیم.

با این حال، شرکت کنندگان همچنین به مشکلات بالقوه استفاده از رسانه های اجتماعی برای آموزش جنسی اشاره کردند. اینها شامل اتصال ضعیف اینترنت، هزینه بالای دستگاه‌های تلفن همراه و داده‌ها و خطر اشتراک‌گذاری اطلاعات نادرست یا عمداً گمراه‌کننده توسط پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی بود.

یک مرد 17 ساله گفت: “ما باید مراقب باشیم، معلمان ما باید در شکل گیری رسانه های اجتماعی مشارکت داشته باشند زیرا آنها ما و مشکلاتی را که با آن روبرو هستیم می شناسند. اگر کسی را که آن را پست کرده است نشناسیم، نمی توانیم هر چیزی را که در رسانه های اجتماعی می بینیم باور کنیم. ممکن است اطلاعات نادرست باشد.»

مفاهیم

از یافته‌های من مشخص است که استفاده از پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی برای آموزش جنسی حتی در محیط‌های کم درآمد در کشورهای آفریقایی نیز دارای پتانسیل است.

برای مقابله با هزینه بسیار بالای داده ها، ارائه دهندگان خدمات اینترنتی بزرگ و شرکت های فناوری اطلاعات و ارتباطات باید درگیر مذاکره با تخفیف های احتمالی برای کاربران نوجوان باشند. همچنین می توان آنها را لابی کرد تا به هر پلتفرم رسانه اجتماعی که اطلاعات علمی دقیقی درباره رابطه جنسی و سلامت باروری ارائه می دهد، امتیاز صفر دهند. کاربران می توانند به صورت رایگان به سایت هایی با رتبه صفر دسترسی داشته باشند.

معلمان، والدین، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و بازیگران جامعه می توانند در این پلتفرم ها گرد هم آیند تا منابع را به اشتراک بگذارند، دانش را تبادل کنند و تلاش ها را برای بهبود نتایج سلامت جنسی نوجوانان هماهنگ کنند. از توسعه حرفه ای و همتا در میان معلمان آموزش جنسی گرفته تا تعامل والدین و معلمان و مشارکت مدرسه و جامعه – امکانات بی پایان هستند.

البته، همانطور که برخی از شرکت کنندگان من اشاره کردند، همه والدین لزوماً از این رویکرد استقبال نمی کنند:

والدین من فکر می کنند که معلمان با آموزش مسائل جنسی به ما «تخریب» می کنند. آنها فکر می کنند معلم نباید ما را در سنین ما در معرض چنین اطلاعاتی قرار دهد. اگر معلمان ما بتوانند با والدین ما یک گروه واتساپ تشکیل دهند، شاید متوجه شوند. (مرد 17 ساله)

این باید رسیدگی شود. سیاست گذاران، مربیان، متخصصان مراقبت های بهداشتی، رهبران جامعه و والدین را می توان برای جلسات آگاهی و آموزش گرد هم آورد تا به همه کمک کند تا بفهمند چرا این رویکرد مفید است.

سرمایه گذاری در تحقیق و نوآوری نیز ضروری است تا اطمینان حاصل شود که آفریقای جنوبی در استفاده از فناوری برای ارتقای سلامت جلوتر از منحنی است. این شامل توسعه مداخلات مبتنی بر شواهد، نظارت و ارزیابی اثربخشی آنها، و تطبیق استراتژی‌ها برای برآورده کردن نیازهای در حال تکامل جوانان در یک چشم‌انداز دیجیتالی است که به سرعت در حال تغییر است.

ایوبامی پریشس آدکولا، محقق فوق دکتری، دانشگاه آفریقای جنوبی

این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.