به گفته لیزا وتن، محقق در مرکز مطالعات نابرابری در دانشگاه ویتواترسرند، هزینه خدمات مراقبت اجتماعی غیرانتفاعی در گوتنگ در دو سال مالی گذشته حداقل 299 میلیون روپیه کاهش یافته است.
در سال 2021/22 بودجه استان گوتنگ 144 میلیارد روپیه بود که در 23/24 افزایش داشته است. این مبلغ 21.635 میلیارد روپیه به 165.812 میلیارد روپیه افزایش یافته است تا بین 15 بخش مختلف استانی تقسیم شود. وتل در جریان یک وبینار اخیر که توسط گروهی از سازمان های غیرانتفاعی فعال در استان میزبانی شد، گفت: بهداشت و آموزش بیشترین سهم بودجه را مصرف کردند و توسعه اجتماعی کمتر از 3 درصد بود.
بسیاری از NPOها در گاوتنگ برای تأمین مالی کار خود به وزارت توسعه اجتماعی متکی هستند. در سال 2023، سازمان‌های غیر دولتی Gauteng نامه‌هایی از این بخش درباره کاهش بودجه در بودجه خود دریافت کردند. از آن زمان به بعد برخی از NGO ها بودجه دریافت نکرده اند.
این امر بسیاری از سازمان‌ها را که خدمات ضروری را در بسیاری از جوامع محروم ارائه می‌کنند، در کم‌آلودگی قرار داده است. یکی از این سازمان ها، انجمن سلامت روان مرکزی گوتنگ در جنوب ژوهانسبورگ است که بیش از 100 سال است که خدمات بهداشت روانی و اجتماعی را برای کودکان و بزرگسالان دارای ناتوانی های روانی-اجتماعی و فکری ارائه می دهد.
در طول سال گذشته همه چیز در سازمان به شدت تغییر کرده است. کاهش بودجه اکنون به این معنی است که اعضای جامعه، مانند *Thulani از Klipspruit در Soweto، برای دسترسی به خدمات ارائه شده در انجمن سلامت روان مرکزی Gauteng باید 21 کیلومتر پیاده روی کنند. این سازمان دیگر توانایی حمل و نقل بیماران خود را ندارد زیرا توانایی خرید بنزین را ندارد.
“از زمانی که مرکز با بودجه مشکل داشت، من چاره ای جز این نداشتم که وقتی مشکلی دارم پیاده به مرکز بروم زیرا نمی توانند مرا بیاورند. این مرکز به افراد زیادی در اطراف سووتو کمک کرده است، اما اکنون بسیار ناراحت کننده است که می بینم جوانان دوباره به مصرف مواد مخدر می روند.
کارگران در امان نبودند
نلسون ماهامبا که به نمایندگی از جامعه صحبت می‌کرد، می‌گوید که کاهش بودجه به کارگران آنها به اندازه افرادی که به آنها کمک کرده‌اند ضربه خواهد زد.
ما حقوق بسیار کمی برای کارکنان داریم و افزایشی وجود ندارد. این در حالی است که بخش کارکنان کمتر و حقوق بیشتری دارد. ما حدود 70 کارمند داریم و حدود 60 نفر از آنها از اعضای خانواده خود مراقبت می کنند. شما می توانید تصور کنید که اگر ما نتوانیم حقوق آن کارمندان را پرداخت کنیم، چند نفر تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.
او می گوید تامین نیازهای اولیه مانند خرید غذا برای کارمندان غیرممکن شده است.
در میان کارگران استرس، اضطراب و ناامیدی وجود دارد. ما ذینفعانی داریم که برای کمک به ما مراجعه می کنند اما نمی دانیم چگونه به آنها کمک کنیم. افراد آسیب‌پذیر در وضعیتی رها می‌شوند که نمی‌دانند کجا بروند.»
Mamiki Ramaphakela، مدیر انجمن حقوق کودکان Gauteng می گوید که به طور متوسط یک میلیون نفر در بخش NPO مشغول به کار هستند.
«سازمان‌های غیر دولتی تعداد زیادی مددکار اجتماعی را با حقوق بسیار پایین جذب کرده‌اند. کاهش بودجه از نظر عاطفی برای کارکنان ویرانگر است. روحیه در میان کارکنان کاهش یافته است.
لوزی مارایس از انجمن افراد دارای معلولیت وسترند می گوید که این مرکز 76 سال است که زنده مانده است.
«آنچه در حال وقوع است نسبت به ذینفعان ما ناعادلانه است. اگر این NPO ها را ببندند کجا باید بروند؟ بدون پول هیچ کاری نمی توانید انجام دهید. وضعیت ما را مضطرب کرده و نگران این ذینفعان هستیم. دپارتمان واقعاً با زندگی اینجا بازی می کند. برخی از ذینفعان خانواده ای ندارند که به آنجا بروند.
منابع محدود
در بیانیه ای ریاست انکشاف اجتماعی ولایتی گفته است که نیازهای مالی سازمان های غیر دولتی از بودجه موجود بیشتر است. در بیانیه آمده است: «بیش از 1732 درخواست به طور جمعی دریافت شد که مجموعاً مبلغی بالغ بر 11.4 میلیارد روپیه در درخواست های مالی را شامل می شود، مبلغی که بسیار بیشتر از بودجه کلی این وزارتخانه 5.5 میلیارد روپیه است.
وتن می گوید که کمیته بحران مراقبت گاوتنگ، شبکه ای متشکل از بیش از 50 سازمان، این کاهش ها را رد کرده و این بخش را به دلیل کوتاهی در ابلاغ تصمیمات خود به NPO ها محکوم می کند.
«کاهش ها نشان دهنده بی توجهی تکان دهنده به حق افراد آسیب پذیر برای دریافت خدمات مراقبت اجتماعی است. مداخله فوری لازم است. این وزارتخانه به مداخله میان مدت برای رسیدگی به بحرانی که در جریان است نیاز دارد. این بخش باید فوراً به همه سازمان ها در مورد وضعیت طرح های تجاری خود اطلاع دهد. این سازمان‌ها باید بدانند که آیا برای تأمین مالی مورد تأیید قرار گرفته‌اند یا خیر.» وتن می‌گوید.
او می گوید در حال حاضر سازمان های غیر دولتی با موضوع تعدیل نیرو مواجه هستند.
“برای ترمیم روابط بین NPOها و بخش، کار بسیار زیادی مورد نیاز است. اعتماد نیاز به بازسازی دارد و با آن نیاز به تغییر اساسی دارد. این سوء تفاهم وجود دارد که سازمان‌های غیردولتی احساس می‌کنند حق دریافت بودجه را دارند و این بخش به آنها لطف می‌کند، زیرا خدماتی که NPO ارائه می‌دهد واقعاً مهم نیستند و این نادرست است. خدمات اجتماعی یک حق قانون اساسی است. – سلامت نیوز
*نام خانوادگی خود را اعلام نکرد